Prolog .

Wszyscy mieszkańcy małego miasteczka zebrali się na plaży. Każdy usiadł na swoim krześle i patrzył na wodę, czekając na ich króla, który - jak co roku - miał z nimi śpiewać pieśń. Nagle wszystkie rozmowy ucichły, gdy ludzie zobaczyli trzy cienie zbliżające się do nich. Był to król George, królowa Margaret oraz ich córka Rose. Podeszli bliżej zebranych i od razu zaczęła grać muzyka, po chwili każdy zaczął śpiewać.

- W tej historii statkiem starym

straszna załoga pływa.

O tak, zaśpiewamy o statku starym,

co pruje bezmiar fal,

budząc paniczny strach.

Podarte żagle tego statku 

są niczym skrzydła ptaków,

a sam kapitan sprytny i cwany jest,

każdy go boi się.

Śmiertelnie przystojny jest,

choć jego oczy ciemne są,

organizm silny ma, 

choć rumu wiele chla. 

O tak, kapitan straszny jest

i chowa dzisiaj się.

Oj, lepiej dobry bądź i prawy, 

bo na statku miejsca wiele jest. 

Nie żałuj na nic sił,

bo porwą Cię jeszcze dziś

i w dal odpłyniesz w mig.

Tak, lepiej dobry bądź i prawy, 

bo - spójrz! Czy widzisz to:

jest czarny statek w porcie dziś, 

ma w pustym luku miejsca wiele.

Chodź to tylko zwykła pieśń, 

to strzeż się lepiej, strzeż!

Módl się, żeby nie spotkać ich 

na drodze swojego życia dziś. 

Każdy czuł w sobie odrobinę strachu, gdy słowa odbijały się w jego głowie. Ludzie wierzyli w tą pieśń, ona była prawdą. Nie raz na ich wyspie zatrzymywali się piraci i zabijali, porywali każdego kogo chcieli. Nie liczyło się wtedy nic, a błagania sprawiały, że kapitan był szczęśliwy, nawet czasem sam schodził na ląd, ale nie szukał wtedy ofiar, tylko rumu. 

------------------------------

Mam napisane już trzy rozdziały :) Chciałam już wstawić pierwszy, ale patrzę i nie ma nawet prologu. Szybko coś naskrobałam, więc nie bądźcie źli, że takie krótkie i prawie nic nie wnoszące, choć - moim zdaniem - pieśń daje coś ważnego :)